اتفاقات روزمره ، اخبار مهم و دیگر مطالب میهن وب هاست را می توانید در این قسمت مطالعه کنید

در مورد DNS و نحوه کار آن مطالب زیادی منتشر شده اما چندان به تاریخچه DNS پرداخته نشده است. چه چیزی منجر شد تا به DNS نیاز باشد؟ چه کسی آن را اختراع کرد؟ و عملکرد DNS چگونه است؟

قبل از اینترنت و DNS

در زمان جنگ سرد ایالات متحده سرمایه گذاری زیادی در دفاع و فناوری انجام داد. در سال 1958، تحت ریاست جمهوری آیزنهاور، ARPA (آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته) شروع به کار کرد. این مورد یک جهش بزرگ علمی در آمریکا و پاسخی به دستاوردهای شوروی بود. در دهه 60، پروژه ARPA قوی‌تر و بزرگ‌تر شد و سخت افزارهای بیشتری از جمله کامپیوتر Q-32 به آن اضافه گردید. در این حین، ایده شبکه های کامپیوتری جلب توجه نمود.

تصویر(1)

MIT (موسسه فناوری ماساچوست) در آن زمان، همگام با ARPA فعالیت می نمود و پیشرفت های مهمی در ایجاد شبکه داشت. در آن دوره با ارائه ایده سوئیچینگ بسته، پروژه ای برای اتصال Q-32 به رایانه TX-2 (رایانه MIT) تحت مدیریت لری رابرتز به وجود آمد. سپس در سال 1966، رابرتز مقاله ای در مورد یک شبکه سوئیچینگ بسته که از پروتکل TCP/IP استفاده می کند را در ARPANET منتشر کرد. این شبکه مانند اینترنت بود اما مقیاس پذیر نبود. چند سال طول کشید تا این پروژه به واقعیت بپیوندد.

در طول دهه 70 میلادی، تعداد کامپیوترها در جهان رشد سریعی داشت. شبکه های مختلف و حتی پروژه های بین المللی نیز ظاهر شدند و پروتکل ها و برنامه های مختلفی ایجاد گردید. اولین برنامه های ایمیل تجاری نیز در سال 1976 عرضه شدند. یک سال بعد، اولین سیستم 3 شبکه ای معرفی شد که Packet radio، ARPANET و SATNET با یکدیگر کار می کردند. در آن زمان پیشرفت تکنولوژی خیلی سریع اتفاق می افتاد اما افراد مشکلاتی جدی با سازماندهی آنها داشتند. هیچ شبکه واحدی وجود نداشت از همین رو نیاز به یک ابزار جهانی احساس میشد که در پی آن DNS به وجود آمد.

تصویر(2)

تاریخچه ایجاد DNS

در ابتدا، فرآیند تخصیص آدرس ها به IP ها کاملا دستی صورت می‌گرفت. رایانه‌ها به همراه hostname ها و آدرس‌های مرتبط با آنها، طی تماس با مرکز اطلاعات شبکه SRI یا NIC از طریق تلفن و در ساعات کاری، به فایل HOSTS.TXT اضافه می‌شدند. با رشد شبکه، الیزابت فاینلر (مدیر مرکز سیستم های اطلاعات شبکه در موسسه تحقیقاتی استنفورد) فهرست WHOIS را در یک سرور Network Information Center (مرکز اطلاعات شبکه) یا NIC معرفی کرد که امکان بازیابی اطلاعات منابع و مخاطبین را فراهم نمود.

DNS در سال 1983 ایجاد و در سال 1986 به یکی از استانداردهای اصلی اینترنت تبدیل شد. پس از ایجاد گروه ویژه مهندسی اینترنت IETF در سال 1984، دانشجویان دانشگاه برکلی کالیفرنیا اولین پیاده سازی name server یونیکس را با نام BIND یا Berkeley Internet Name Domain توسعه دادند. در طول سال ها، توسعه دهندگان و سازمان های مختلف، از جمله کنسرسیوم سیستم های اینترنت (ISC)، در نگهداری و توسعه BIND کمک کردند. در نوامبر 1987، RFC 1034 و RFC 1035 جایگزین DNS اصلی شدند.

RFC 1034 و RFC 1035: تعریف پروتکل DNS

RFC 1034 و RFC 1035 اهمیت بسیار زیادی در دنیای DNS دارند زیرا پایه‌های پروتکل DNS را تعریف می‌کنند. RFC 1034 که در سال 1983 منتشر شد، یک نمای کلی از معماری DNS و اجزای کلیدی آن ارائه می دهد. همچنین مفاهیم اساسی و نحوه عملکرد DNS را شرح داده و اصطلاحاتی مانند نام دامنه، name server ها و رکوردهای منابع را معرفی می کند. با ایجاد یک چارچوب استاندارد، RFC 1034 قابلیت همکاری و سازگاری را در سراسر زیرساخت DNS امکان پذیر خواهد کرد و به عنوان یک مرجع حیاتی برای پیاده سازی سیستم های DNS و درک اصول حاکم بر تفکیک نام در اینترنت، عمل می کند.

تصویر(3)

RFC 1035 به عنوان مکمل RFC 1034، در سال 1986 منتشر شده و عمیق تر به جنبه های فنی پروتکل DNS می پردازد و مشخصات دقیقی برای فرمت های پیام، انواع داده ها و ساختار بسته های DNS ارائه می کند. RFC 1035 عملیات و الگوریتم های مورد استفاده در ترجمه (resolve) نام دامنه به آدرس های IP و بالعکس را تشریح خواهد کرد. همچنین مکانیسم های کش را معرفی می کند که با کاهش نیاز به اجرای کوئری‌های مکرر، عملکرد DNS را بهبود می بخشد. این دو فایل، به همراه یکدیگر، backbone یا ستون فقرات پروتکل DNS را تشکیل می‌دهند و از رفتار منسجم و تسهیل ارتباط یکپارچه بین DNS resolvers، name servers و کلاینت‌ها اطمینان حاصل می کنند.

اهمیت RFC 1034 و RFC 1035 فراتر از مشخصات فنی است. آنها نشان دهنده تلاش مشترک متخصصان و علاقه مندانی هستند که اینترنت اولیه را شکل داده اند و زمینه را برای شبکه های امروزی ایجاد نموده اند. این فایل ها همچنان به عنوان یک منبع حیاتی برای توسعه دهندگان، مدیران شبکه و محققین عمل می کنند و یکپارچگی و قابلیت همکاری اکوسیستم DNS را تضمین خواهند کرد.

عملکرد DNS امروزی

DNS در طول عمر خود، چندین ارتقا را تجربه کرده است. اولین مورد، معرفی مکانیسم های NOTIFY و انتقال تغییرات جدید یعنی IXFR بود. در نتیجه، سرورها توانستند به صورت پویا بروز شوند. با NOTIFY، سرور اصلی می تواند یک بروز رسانی را با سرورهای زیر مجموعه به اشتراک بگذارد. پیش از این، سرورهای زیر مجموعه نیاز به بررسی دوره ای بروز رسانی ها داشتند. توسط IXFR نیز نیازی به بروز رسانی کل فایل zone نبود و امکاناتی فراهم شد که تنها تغییرات بروزرسانی شوند.

امروزه DNS بر اساس یک ساختار سلسله مراتبی و غیرمتمرکز عمل می کند. سیستم DNS از چندین سرور به هم پیوسته تشکیل شده است که به همراه یکدیگر، رکوردهای DNS را ذخیره و مدیریت می کنند. این سرورها به انواع مختلفی از جمله سرورهای پایه یا root، سرورهای دامنه سطح بالا (TLD) و name server های معتبر طبقه بندی می شوند. هنگامی که کاربر یک نام دامنه را در مرورگر خود وارد می کند، دستگاه او یک فرآیند DNS lookup را برای یافتن آدرس IP مربوطه آغاز خواهد کرد.

DNS برای پاسخگویی به تقاضاهای رو به رشد اینترنت، در طول سال‌های متوالی تکامل یافته است و پیشرفت‌های مختلفی از جمله ویژگی‌های امنیتی مانند DNSSEC برای محافظت در برابر حمله DNS poison نیز به آن اضافه شده اند. علاوه بر این، فناوری‌های مبتنی بر DNS مانند DNS Load Balancing (ترافیک و لود اپلیکیشن را با توجه به لود فعلی آنها، روی سرورهای مختلف توزیع می کند) و شبکه‌های توزیع محتوا یا CDN برای بهینه‌سازی عملکرد وب‌سایت و اطمینان از در دسترس بودن همیشگی، توسعه یافته‌اند.

تصویر(4)

آینده عملکرد DNS: ترندها و نوآوری هایی که باید آنها را تحت نظر گرفت

با پیشرفت تکنولوژی، سرعت وب سایت و امنیت آن به عنوان سنگ بنای بهینه سازی عملکرد DNS در نظر گرفته می شود. در نتیجه، شرکت‌ها برای بهبود تجربه کاربر و افزایش اعتبار، روی فناوری‌های جدیدتر سرمایه‌گذاری زیادی می‌کنند. اقدامات صورت گرفته جهت استفاده از DNS تحت پروتکل HTTPS در حال افزایش است. زیرا محافظت بیشتری در برابر جرایم سایبری و همچنین حفظ حریم خصوصی کاربر ارائه می دهد. یکی دیگر از ترندهای در حال ظهور، DNS تحت TLS است. زیرا شرکت ها به دنبال ایجاد اعتماد و بهبود امنیت هستند. با افزودن یک لایه حفاظتی اضافی مانند DoH و DoT، کار برای عوامل مخربی که درخواست‌های DNS را رهگیری یا دستکاری می کنند، دشوارتر خواهد شد. در نتیجه، تجربه ای ایمن‌تر و مطمئن‌تر را برای کاربران به ارمغان می آورد.

در نهایت، آینده DNS به توانایی سازمان‌ها برای به کارگیری این ترندهای نوظهور و سرمایه‌گذاری در فناوری‌های DNS مناسب جهت بهبود تجربه کاربر و امنیت داده، بستگی دارد.

نتیجه گیری

سیستم نام دامنه (DNS) از زمان آغاز فعالیت خود به عنوان یک فایل متنی متمرکز، یعنی HOSTS.TXT، راه طولانی را پیمود تا بتواند تعداد روزافزون سایت ها را در وب، مسیردهی کند. به لطف پیشرفت های لری رابرتز و پل موکاپتریس، DNS برای ساده سازی تجربه کار با شبکه ایجاد شد. از آن زمان، چندین ارتقاء مختلف مانند مکانیسم‌های NOTIFY و DNSSEC برای بهبود امنیت و عملکرد DNS، اتفاق افتاد. این روند همچنان ادامه دارد و انتظار می رود که پیشرفت های بیشتری رخ دهد.