اتفاقات روزمره ، اخبار مهم و دیگر مطالب میهن وب هاست را می توانید در این قسمت مطالعه کنید

IPAM یک روش مدیریتی برای پیگیری، برنامه‌ریزی و اداره اطلاعات مربوط به آدرس‌های IP در شبکه های کامپیوتری است. در دنیای فناوری امروز، افراد می‌توانند از طریق تلفن همراه، تبلت، کامپیوتر یا مجموعه‌ای از ابزارهای الکترونیکی، در هر زمان و مکانی به اطلاعات و شبکه های ارتباطی دسترسی داشته باشند. برای هر یک از این دستگاه‌ها، نیاز به آدرس‌ IP است که موجب شناسایی آنها در شبکه می‌شود. آدرس‌های IP می‌توانند به صورت دستی یا توسط نرم‌افزارها اختصاص داده شوند. IPAM نرم‌افزاری است که برای مدیریت آدرس‌های IP استفاده می گردد. 

پروتکل ARP یا Address Resolution Protocol یک پروتکل بنیادی شبکه است که نقش مهمی در برقراری ارتباط بین دستگاه ها در شبکه محلی یا LAN دارد. 

پروتکل ARP یا Address Resolution Protocol چیست؟

پروتکل ARP که یک پروتکل در لایه شبکه است، برای تبدیل IP متغیر به آدرس فیزیکی ثابت یا همان MAC در شبکه های محلی (LAN)، استفاده می شود. طول آدرس های IP و MAC متفاوت است و برای اینکه توسط یکدیگر قابل شناسایی باشند، نیاز به یک مترجم دارند. IP های نسخه 4 (IPv4) که 32 بیتی هستند، امروزه بسیار استفاده می شوند. در طرف مقابل، مک آدرس ها قرار دارند که 48 بیتی هستند. پروتکل Address Resolution به ترجمه و تبدیل آدرس های 32 به  48 بیتی و بالعکس کمک می کند. بدون این پروتکل نرم افزار ها و دستگاه ها قادر به انتقال داده ها در شبکه نخواهند بود.

در بحث بهینه سازی شبکه، احتمالاً عبارت DDI را شنیده اید. DDI از سه ساختار اصلی DNS ،DHCP و IPAM تشکیل شده است. به عبارت دیگر، DDI مخفف عبارات طولانی تر زیر می باشد:

• Domain Name System :DNS
• Dynamic Host Configuration Protocol :DHCP
• IP Address Management :IPAM

در ادامه مقاله به بررسی جامع نقش DDI در بهینه سازی شبکه و تجزیه و تحلیل اجزای تشکیل دهنده آن به صورت جداگانه، پرداخته می شود. 

توسط پروتکل مدیریت شبکه DHCP می‌توان به هر میزبان موجود در شبکه، یک آدرس IP به صورت دستی یا پویا  اختصاص داد. در یک شبکه کوچک با 2 یا 3 کامپیوتر، امکان افزودن آی‌پی به صورت دستی وجود دارد. اگر یک شبکه، دارای صدها سیستم کامپیوتری باشد باید آدرس IP ها را به تمام دستگاه‌ها اختصاص دهید. قطعا این امر برای مدیران شبکه کار دشواری خواهد بود. زیرا نباید هیچ‌کدام از دو میزبان، آدرس IP یکسانی داشته باشند و تخصیص آدرس IP به صورت دستی نیز منجر به خطا و سردرگمی خواهد شد. راهکار حل این مشکل استفاده از DHCP می‌باشد که کار تخصیص آدرس‌های IP در شبکه را آسان می‌کند. در ادامه مقاله به بررسی کامل DHCP پرداخته می‌شود.