اتفاقات روزمره ، اخبار مهم و دیگر مطالب میهن وب هاست را می توانید در این قسمت مطالعه کنید

کد های وضعیت HTTP codes) HTTP) پیام های کوتاهی از سمت سرور می باشند که در یک صفحه وب نمایش داده می شوند. در واقع آنها جزئی از محتوای سایت نیستند بلکه پیغام های سرور می باشند که هنگام درخواست مشاهده یک صفحه توسط شما، وضعیت را نمایش می دهند. هر بار که مرورگرتان با سرور ارتباط برقرار می کند این پیام ها دریافت می شوند، حتی اگر شما آنها را مشاهده نکنید.

اگر یک توسعه دهنده یا مدیر وب سایت هستید، اطلاع از مفهوم کد های وضعیت HTTP برایتان ضروری است زیرا این کد ها ابزاری فوق العاده برای تشخیص و رفع خطا های وب سایت به شمار می روند.

در این مقاله به معرفی کد های وضعیت  HTTP و بررسی مفهوم آنها پرداخته خواهد شد.

کد وضعیت HTTP چیست؟

زمانی که روی یک لینک کلیک می کنید یا آدرسی را تایپ نموده و دکمه Enter را فشار می دهید، درخواستی به وب سرور سایت مدنظرتان ارسال می شود سپس سرور آن درخواست را دریافت و پردازش می کند و مطالب مرتبط را به همراه یک هدر HTTP ارائه می دهد. هدرهای HTTP به مرورگر و سرور اجازه می دهند تا اطلاعات جانبی را به همراه ارسال درخواست یا دریافت پاسخ از طریق پروتکل HTTP، تبادل کنند.

کد های وضعیت HTTP در هدر HTTP قرار دارند که به مرورگر شما تحویل داده می شوند. هر بار که مرورگر شما درخواستی به وب سرور ارسال می کند، این کد ها دریافت خواهند شد اما اغلب اوقات شما متوجه آنها نمی شوید.

تنها زمانی که مشکلی رخ دهد، یکی از کد های HTTP را در مرورگرتان مشاهده خواهید کرد. از این طریق سرور به شما اطلاع می دهد که :"مشکلی به وجود آمده است! با استفاده از این کد می توانید متوجه خطا شوید."

تصویر(1)

متد های ارسال درخواست از طریق پروتکل HTTP

HTTP از مجموعه متد های ارسال درخواست متفاوتی برای نشان دادن عمل مورد نظر روی یک منبع مشخص استفاده می کند. در ادامه برخی از این متد ها توضیح داده می شوند:

GET: متد GET نمایش یک منبع مشخص را درخواست می کند. درخواست هایی که از GET استفاده می کنند تنها با هدف دریافت داده ها فعالیت می کنند.

HEAD: این متد انتظار دارد پاسخی مشابه درخواست GET اما بدون body دریافت کند. body داده‌ هایی است که در یک درخواست HTTP، بلافاصله پس از Header ارسال می‌شوند.

POST: روش POST عنصر یا داده ای را به منبعی مشخص ارسال می کند که اغلب باعث تغییر وضعیت در سرور می گردد. این روش معمولا برای اضافه کردن یا ایجاد یک داده جدید به کار برده می شود.

PUT: متد PUT جهت ارسال داده به سرور و ایجاد یا بروزرسانی یک منبع استفاده می‌شود. این روش معمولا قابلیت بروز رسانی یا (در صورت عدم وجود) ایجاد یک منبع را دارد.

تفاوت بین POST و PUT در این است که در صورت ارسال تکراری یک درخواست از طریق روش POST، هر بار یک محتوای یکسان ایجاد می شود که ممکن است اثرات مخرب داشته باشد (مانند ارسال مکرر یک سفارش) اما در مقابل، روش PUT این گونه نیست و فقط یک محتوا ایجاد شده که هر بار بروز می گردد. 

DELETE: این متد برای حذف یک محتوا استفاده می شود.

CONNECT: روش CONNECT برای دریافت اطلاعات موردنظر، یک تونل به سرور ایجاد می کند. برای مثال می توان این روش را برای دسترسی به وب سایت هایی که از (SSL (HTTPS استفاده می کنند، بکار گرفت.

OPTIONS: متد OPTIONS روش های ارتباطی مجاز به منبع موردنظر را مشخص می کند.

TRACE: متد TRACE یک حلقه برگشتی (loop-back) را در مسیر رسیدن به سرور هدف بررسی می کند و از این طریق مکانیزم اشکال زدایی مفیدی را ارائه می دهد.

PATCH: این روش تغییرات جزئی را در یک منبع اعمال می کند.

آشنایی با انواع کد های وضعیت HTTP

کدهای وضعیت HTTP به 5 دسته تقسیم می شوند که هر گروه از کدها معانی مشابهی دارند. درک این دسته بندی به شما کمک می کند تا به سرعت مفهوم کلی کد ها را بدون نیاز به جستجو در خصوص معنای دقیق آنها، متوجه شوید.

این 5 دسته عبارت اند از:

100: کد های اطلاع رسانی هستند که نشان می دهند درخواستی که به مرورگر ارسال شده در حال انجام است.

200: این کدها جزو پیام های موفقیت آمیز هستند و زمانی نمایش داده می شوند که درخواست مرورگر توسط سرور دریافت، پذیرفته و پردازش شده است.

300: به آنها کدهای ریدایرکت (Redirection) می گویند که وقتی یک محتوا، جایگزین محتوای درخواست شده می شود، ظاهر خواهند شد.

400: زمانی که مشکلی در درخواست ارسالی کاربر وجود داشته باشد، این دسته از کدها نمایش داده می شود که به خطاهای Client نیز معروف اند.

500: این دسته از کدها نمایان گر خطاهای سمت سرور می باشند و زمانی نمایش داده می شوند که درخواست مرورگر پذیرفته شده است اما مشکلی در سرور وجود دارد که مانع تکمیل آن درخواست می گردد.

در هر یک از این دسته ها، انواع متعددی کد وجود دارد که ممکن است توسط سرور برگردانده شوند. هر کد دارای معنای خاصی است که در ادامه به آن ها پرداخته خواهد شد.

چرا کد های وضعیت  HTTP برای بهینه سازی موتور های جستجو (SEO) اهمیت دارند؟

زمانی که ربات های موتور های جستجو سایت شما را خزش (crawl) می کنند، کد های وضعیت HTTP را مورد بررسی قرار می دهند. گاهی اوقات این پیام ها می توانند بر نحوه ایندکس شدن و همچنین درک موتور های جستجو از سلامت سایت شما تاثیر بگذارند.

به صورت کلی کد های دسته 100 و 200 تاثیر چندانی بر سئو ندارند و نشان می دهند که همه چیز در سایت شما به درستی صورت می گیرد. بر همین اساس ربات های موتور های جستجو را قادر می سازند تا به کار خود ادامه دهند. البته این کد ها کمکی به بهبود رتبه سایتتان نیز نخواهند کرد.

در بیشتر موارد، کد های سطح بالاتر در سئوی سایت تاثیر گذار هستند. معمولا کد های سطح 400 و 500 از ایندکس شدن و خزش سایت توسط ربات های موتور های جستجو جلوگیری می کنند. وجود تعداد زیادی از این کد ها، حتی می تواند نشانگر این باشد که سایت شما از کیفیت بالایی برخوردار نیست و احتمال افت رتبه سایتتان را افزایش می دهند.

کد های سطح 300 رابطه پیچیده تری با سئو دارند. نکته مهمی که باید بدانید، تفاوت میان ریدایرکت موقت و دائمی است که در ادامه بیشتر در مورد آن توضیح داده خواهد شد.

به طور خلاصه، ریدایرکت دائمی تمام ارزش بدست آمده از بک لینک ها را  به لینک جدید منتقل می کند اما ریدایرکت موقت این گونه نیست. به عبارت دیگر، وقتی از ریدایرکت موقتی برای صفحاتی که جابجا شده اند استفاده می کنید، سئوی تمام لینک سازی هایی که انجام داده اید را از دست خواهید داد.

بررسی وضعیت HTTP در کنسول جستجوی گوگل (Google Search Console)

یکی از راه های نظارت بر نحوه درک گوگل از کدهای وضعیت HTTP در سایت شما، استفاده از کنسول جستجوی گوگل است. با توجه به تصویر زیر می توانید کدهای سطوح 300، 400 و 500 را در "Coverage" مشاهده کنید:

تصویر(2)

این قسمت از پنل مدیریت Search Console، چهار نوع محتوا را در سایت شما نشان می دهد:

• Error: صفحاتی که خطا دارند.
• Valid with warning: صفحات معتبری که اخطار دارند.
• Valid: منابع معتبر
• Excluded: محتوایی که از ایندکس شدن مستثنا شده است.

بسته به نوع کد، صفحاتی با خطاهای سطح 300، 400 و 500 را در زیر بخش های "Excluded"، "Error" یا "Valid with warning" مشاهده خواهید کرد. به عنوان مثال، ممکن است ریدایرکت 301 در قسمت "Excluded" با عنوان "Page with redirect" فهرست شود:

تصویر(3)

کدهای سطح 400 و 500 احتمالاً در بخش "Error" ظاهر می شوند.

روش دیگر مشاهده کدهای وضعیت HTTP استفاده از ابزار "URL Inspection" در کنسول جستجوی گوگل است. اگر گوگل به دلیل بروز خطا قادر به ایندکس کردن یک صفحه خاص نباشد، از این طریق قابل مشاهده خواهد بود:

تصویر(4)

جهت اطلاعات بیشتر در این خصوص می توانید به مقاله زیر مراجعه کنید:

چرا وب سایت ایندکس نمی شود

 لیست کدهای وضعیت HTTP

با اینکه بیش از 40 کد متفاوت وجود دارد اما احتمالا با تعداد کمی از آنها روبرو شده اید. در ادامه کد های رایج و تعدادی از کد های مبهم که ممکن است تاکنون با آنها مواجه نشده باشید، بررسی خواهند شد.

کد های سطح 100:

کد 100 به شما اطلاع می دهد که درخواست ارسال شده به سمت سرور، به دلایلی هنوز در حال بررسی می باشد. این کد لزوما نشان دهنده یک مشکل نیست و فقط در مورد اتفاقاتی که در حال انجام است، اطلاع رسانی می کند.

• 100: "Continue"

کد مذکور اعلام می کند که سرور موردنظر، Header درخواست مرورگر شما را دریافت کرده و منتظر است تا body درخواست را نیز دریافت کند. این مورد بهره وری فرآیند درخواست را افزایش می دهد زیرا تا زمانیکه Header پذیرفته نشده باشد از ارسال درخواست body توسط مرورگر جلوگیری می کند.

• 101: "Switching protocols"

مرورگر شما از سرور درخواست کرده که پروتکل را تغییر دهد و سرور نیز آن را انجام داده است.

• 103: "Early hints"

بعضی از هدر های برگشتی را قبل از اینکه سایر پاسخ های سرور آماده شود، ارائه می دهد.

کد های سطح 200:

بهترین نوع کدهای وضعیت HTTP، کد های سطح 200 هستند زیرا معنی آنها این است که همه چیز به درستی کار می کند.

• 200: "Everything is OK"

این کد زمانی ظاهر می شود که محتوا یا صفحه وب همانطور که درخواست شده است، نمایش داده شود.

• 201: "Created"

سرور درخواست مرورگر را انجام داده و به عنوان نتیجه، یک محتوای جدید ایجاد کرده است. پاسخی است که معمولا پس از درخواست‌ های POST یا PUT ارسال می‌شود.

• 202: "Accepted"

درخواست مرورگر توسط سرور پذیرفته شده اما هنوز در حال پردازش است و مشخص نیست که منجر به یک نتیجه قطعی شود یا خیر.

• 203: "Non-Authoritative Information"

وقتی در حال استفاده از پروکسی هستید احتمال دارد با پیغام فوق مواجه شوید. به این معنی است که سرور پروکسی کد 200 "Everything is OK" را از سرور اصلی دریافت نموده اما قبل از ارسال آن به مرورگر شما محتوای پاسخ را تغییر داده است.

• 204: "No Content"

سرور درخواست را با موفقیت پردازش کرده اما هیچ محتوای جدیدی را ارائه نمی دهد زیرا کاربر نیازی ندارد که صفحه فعلی را ترک نموده و وارد منبع دیگری شود. برای مثال هنگام اجرای عملکرد "ذخیره و ادامه ویرایش" در یک سایت ویکی (وب سایت هایی که به طور مشترک توسط مجموعه ای از کاربران ایجاد شده و به آنها اجازه اضافه کردن و ویرایش محتوا را می دهد) ممکن است با آن مواجه شوید. در این مورد از یک درخواست PUT برای ذخیره صفحه استفاده می شود و پاسخ 204 No Content از سمت سرور ارسال می گردد تا نشان دهد صفحه دیگری نباید جایگزین شود و کاربر در همان صفحه باقی می ماند.

• 205: "Reset Content"

شباهت زیادی میان کد های 204 و 205 وجود دارد. 205 به این معنی است که سرور درخواست مرورگر را پردازش کرده اما محتوایی را ارائه نمی دهد، با این حال نیاز است که محتوای صفحه ریست شود.

• 206: "Partial Content"

اگر مرورگر شما از range header استفاده کند، احتمال رویارویی با این کد وجود خواهد داشت. range header، مرورگر شما را قادر می سازد تا دانلود های متوقف شده را ادامه دهد یا دانلود را به چند قسمت تقسیم کند. زمانی کد 206 نمایش داده خواهد شد که range header موجب شود، سرور فقط بخشی از منبع درخواستی را ارسال نماید.

کد های سطح 300:

ریدایرکت، فرایندی می باشد که نشان می دهد محتوا از مکانی به مکان جدید منتقل شده است. چندین کد وضعیت HTTP برای ریدایرکت ها وجود دارد و به بازدیدکنندگان اطلاع می دهد که کجا می توانند محتوای مدنظر خود را پیدا کنند.

• 300: "Multiple Choices"

گاهی اوقات چندین منبع وجود دارد که سرور برای پاسخ به درخواست شما می تواند ارائه دهد. کد 300 به این معنی است که مرورگرتان در حال انتخاب یکی از آن منابع می باشد. مثلا ممکن است زمانی که چندین فایل با پسوند های متفاوت یا کلمه ای با معنای مبهم وجود دارد و سرور در حال بررسی آن است، کد 300 رخ دهد.

• 301: "The requested resource has been moved permanently" 

این کد زمانی اتفاق می افتد که یک صفحه وب یا منبع به طور دائم با یک منبع دیگر جایگزین شده باشد و برای تغییر مسیر دائمی URL استفاده می شود.

• 302: "The requested resource has moved, but was found"

کد 302 هنگامی مشاهده می شود که محتوای درخواستی در مکان دیگری یافت شده است و نه در مسیری که انتظار می رفت. این کد برای تغییر مسیر موقت URL مورد استفاده قرار می گیرد.

• 303: "See Other"

کد 303 نشان می دهد منبعی که با استفاده از روش GET درخواست کرده اید در یک آدرس دیگر قرار دارد. به عبارت دیگر، این کد به شما اطلاع می‌دهد آدرسی که می‌خواهید به آن دسترسی پیدا کنید، شما را به URL دیگری ریدایرکت می‌کند.

• 304: "The requested resource has not been modified since the last time you accessed it"

این کد به مرورگر اعلام می کند که منابع ذخیره شده در کش مرورگر تغییری نکرده اند. این مورد برای تسریع لود صفحه وب با استفاده مجدد از منابعی که قبلا دانلود شده، کاربرد دارد.

• 307: "Temporary Redirect"

یک جایگزین برای کد "302" است که هنگام انتقال موقتی یک منبع به URL دیگر، نمایش داده می شود. برخلاف کد وضعیت 302، کد 307 اجازه تغییر متد HTTP را نمی دهد.

• 308: "Permanent Redirect"

کد وضعیت 308 جایگزینی برای کد 301 است. این کد اجازه نمی دهد که متد HTTP تغییر کند و نشان می دهد که منبع درخواستی اکنون به صورت دائمی در یک URL جدید قرار دارد.

کد های سطح 400:

کدهای وضعیت HTTP در سطح 400 پیچیده تر می شوند. آنها مشخص می‌کنند که مشکلی در مرورگر یا درخواست شما وجود دارد.

• 400: "Bad Request"

سرور نمی تواند پاسخی را به دلیل خطایی که در سمت کاربر وجود دارد، بازگرداند. این خطا معمولا زمانی مشاهده می شود که سرور نمی تواند درخواست را به دلیل اشکال در کدها درک کند.

• 401: "Unauthorized" یا "Authorization Required"

این کد به این معنی است که کاربر برای اجرای درخواست خود می بایست احراز هویت شود تا پاسخ درخواستی را دریافت کند.

تصویر(5)

•  402: "Payment Required"

در واقع، این کد برای استفاده در یک سیستم پرداخت دیجیتال به وجود آمد اما آن طرح هرگز اجرا نشد. در مقابل، پلتفرم‌های مختلفی از آن استفاده می‌کنند تا نشان دهند که یک درخواست به دلیل عدم موجودی کافی، نمی‌تواند انجام شود.

• 403: "Access to that resource is forbidden"

زمانی که کاربر مجوز دسترسی به محتوا را ندارد، سرور از ارائه منبع درخواستی خودداری می کند. در اینجا برخلاف 401، هویت مشتری برای سرور شناخته شده است. جهت اطلاعات بیشتر در خصوص رفع خطای 403 در وب سایت های وردپرسی به مقاله زیر مراجعه نمایید:

آموزش رفع خطای 403 در سایت های وردپرسی

تصویر(6)

• 404: "The requested resource was not found"

کد 404 یکی از رایج ترین خطاهای این سطح می باشد و بیان می دارد که منبع درخواستی موجود نیست و سرور از وجود آن اطلاعی ندارد.

• 405: "Method not allowed"

زمانی رخ می دهد که سرور میزبان (سرور اصلی) از متد درخواست، پشتیبانی می نماید اما اجازه اجرای درخواست را صادر نمی کند. به عنوان مثال، یک API ممکن است اجازه حذف یک منبع توسط درخواست DELETE را ندهد.

• 406: "Not acceptable response"

کد وضعیت 406 زمانی توسط سرور ارسال می شود که محتوایی را مطابق با معیارهای ارائه شده توسط کاربر پیدا نکند و فقط می تواند پاسخی ایجاد کند که توسط کاربر غیر قابل پذیرش است.

• 407: "Proxy Authentication Required"

هنگامی نمایان می شود که یک پروکسی در حال استفاده است و مرورگر شما می بایست قبل از ادامه، هویت خود را احراز کند.

• 408: "The server timed out waiting for the rest of the request from the browser"

این کد زمانی ایجاد می شود که وقفه طولانی در مدت زمانی که سرور منتظر کامل شدن درخواست توسط مرورگر است، اتفاق می افتد. به عبارت دیگر، سرور درخواست مرورگر را به صورت کامل دریافت نمی کند. یکی از دلایل آن می تواند ترافیک بالای شبکه باشد که موجب از دست رفتن بسته های داده میان سرور و مرورگر می شود.

• 409: "Conflict"

خطای فوق به این معنی است که سرور نمی تواند درخواست مرورگر را پردازش کند زیرا مغایرتی در منابع مربوط به آن وجود دارد. این خطا گاهی اوقات به دلیل ویرایش همزمان یک محتوا توسط کاربران متفاوت رخ می دهد.

• 410: "The requested resource is gone and won’t be coming back"

این خطا مشابه کد 404 است، با این تفاوت که 410 نشان می دهد، یک منبع به صورت دائم و بدون ذکر آدرس جدید، از سرور حذف شده است.

• 411: "Length Required"

بدان معنا است که "فیلد طول محتوای هدر" (Content-Length header field) مشخص نشده و سرور برای یافتن پاسخ به آن نیاز دارد.

• 412: "Precondition Failed"

مرورگر شرط های خاصی را در هدر درخواست، قرار داده است اما سرور نمی تواند آنها را اجرا کند.

• 413: "Payload Too Large" یا "Request Entity Too Large"

درخواست شما بیش از محدودیت تعریف شده در سرور است و امکان پردازش آن توسط سرور وجود ندارد.

تصویر(7)

• 414: "URI Too Long"

یعنی آدرس (URI) درخواستی بسیار طولانی است و سرور قادر به پردازش آن نیست.

• 415: "Unsupported Media Type"

درخواست شامل نوعی رسانه است که سرور یا منبع از فرمت آن پشتیبانی نمی کند.

• 416: "Range Not Satisfiable"

درخواست شما برای مشاهده بخشی از یک منبع است که سرور قادر به بازگرداندن آن نمی باشد.

• 417: "Expectation Failed"

یعنی سرور نمی تواند پیش نیازهای مشخص شده در قسمت هدر درخواست را برآورده کند.

• 422: "Unprocessable Entity"

درخواست حاوی خطاهای معنایی است و سرور نمی تواند آن را پردازش کند.

• 425: "Too Early"

این کد نشان می‌دهد که سرور تمایلی به پردازش درخواستی که ممکن است دوباره تکرار شود، ندارد زیرا پتانسیل حمله replay attack را ایجاد می‌کند.

replay attack زمانی اتفاق میافتد که مجرم سایبری با نفوذ به یک شبکه ارتباطی ایمن، آن را قطع نموده یا ارتباطات درون آن را تأخیر میاندازد. سپس با ارسال مجدد درخواست سعی می کند تا گیرنده آنچه را که هکر میخواهد، انجام دهد.

• 426: "Upgrade Required"

سرور از انجام درخواست تحت پروتکل فعلی خودداری می کند اما ممکن است پس از تغییر به پروتکل دیگری، آن را انجام دهد. سرور یک هدر Upgrade را به همراه کد 426 ارسال می کند تا پروتکل(های) مورد نیاز را نشان دهد.

• 428: "Precondition Required" 

در کد 428 سرور باید قبل از پردازش درخواست، شرایطی را مشخص کند که برای جلوگیری از بروز مشکل lost update انجام می شود. lost update زمانی اتفاق می افتد که کاربر وضعیت یک منبع را دریافت نموده، آن را تغییر می دهد و به سرور برمی‌گرداند. با توجه به اینکه طرف سومی وضعیت را در سرور تغییر داده است، منجر به تضاد می‌شود.

• 429: "Too many requests"

زمانی که کاربر درخواست های زیادی را در مدت زمانی معین ارسال کرده باشد ممکن است این کد نمایان شود و گاهی اوقات به دلیل تلاش ربات ها یا اسکریپت ها برای دسترسی به سایت شما رخ می دهد. برای رفع این خطا در وردپرس آموزش زیر را مطالعه نمایید:

رفع خطای 429 Too Many Requests در وردپرس

​​​​​​​تصویر(8)

• 431: "Request Header Fields Too Large"

سرور نمی تواند درخواست را پردازش کند زیرا فیلدهای هدر بسیار بزرگ هستند. این ممکن است نشان دهنده مشکلی در یک فیلد هدر یا همه آنها باشد.

• 451: "Unavailable for Legal Reasons"

یعنی سرور، دسترسی به منبع درخواستی شما را ممنوع کرده است و از نظر قانونی امکان ارائه آن را ندارد، مانند صفحه وب محدود شده توسط دولت.

• 499: "Client closed request."

این خطا هنگامی رخ می دهد که کاربر درخواست را در حالی که Nginx هنوز در حال پردازش آن است، می بندد.

کد های سطح 500

کدهای وضعیت HTTP سطح 500 نیز خطا محسوب می شوند، با این تفاوت که نشان می دهند مشکل از سمت سرور است، بنابراین حل آنها دشوارتر خواهد بود.

• 500: "There was an error on the server and the request could not be completed"

یک کد عمومی است که به معنای خطای داخلی سرور (internal server error) می باشد. در واقع مشکلی در سرور رخ داده است که منبع درخواستی ارائه نمی شود. این کد معمولاً توسط افزونه های جانبی، کدهای PHP معیوب یا حتی قطع اتصال پایگاه داده ایجاد می شود. آموزش های ارائه شده در مورد نحوه رفع خطای 500 را می توانید از طریق لینک های زیر مطالعه کنید:
آموزش رفع مشکل خطای internal server 500 در وردپرس

آموزش رفع خطای Internal Server Error 500 در هاست

خطای 500 Internal Server Error

​​​​​​​

​​​​​​​تصویر(9)

• 501: "Not Implemented"

این خطا نشان می دهد که سرور از متد مورد نیاز برای انجام درخواست، پشتیبانی نمی کند.

• 502: "Bad Gateway"

معمولاً به این معنی می باشد که یک سرور از سرور دیگری پاسخ نامعتبر دریافت کرده است، مانند زمانی که در حال استفاده از یک سرور پروکسی هستید.

• 503: "The server is unavailable to handle this request right now"

یعنی امکان انجام درخواست مرورگر در این مقطع زمانی وجود ندارد. این کد ممکن است توسط سروری که بار اضافی دارد و قادر به رسیدگی به درخواست های دیگر نیست، بازگردانده شود.

جهت رفع این مشکل در سایت های وردپرسی، می توانید از آموزش زیر استفاده کنید:

نحوه بررسی و رفع خطای 503 در وردپرس

• 504: "The server, acting as a gateway, timed out waiting for another server to respond"

کد 504 هنگامی که دو سرور درگیر پردازش یک درخواست هستند و سرور اول در انتظار پاسخ سرور دوم اما به دلیل محدودیت زمانی متوقف می شود، رخ می دهد.

• 505: "HTTP Version Not Supported"

سرور از ورژن HTTP که کاربر برای درخواست استفاده کرده است، پشتیبانی نمی کند.

• 508: "Resource Limit Is Reached" 

یعنی مصرف منابع شما به بیش از حد مجاز تعیین شده در هاستتان رسیده است.

• 509: "Bandwidth Limit Exceeded"

مصرف پهنای باند شما به حداکثر میزان تعیین شده توسط مدیر سرور رسیده است. این مورد اغلب توسط ارائه دهندگان میزبانی اشتراکی برای محدود کردن پهنای باند کاربران استفاده می شود. برای رفع این خطا نیاز است با پشتیبانی شرکت ارائه دهنده هاست خود ارتباط برقرار کنید.

• 511: "Network Authentication Required"

این کد وضعیت زمانی ارسال می‌شود که شبکه مد نظر شما، قبل از ارسال درخواست به سرور، نیاز به احراز هویت دارد. برای مثال، ممکن است لازم باشد با شرایط و ضوابط یک Wi-Fi hotspot عمومی موافقت کنید.

• 521: "Web server is down"

خطای 521 یک پیغام خطای خاص Cloudflare می باشد و بدان معنا است که مرورگر شما توانسته با موفقیت به Cloudflare متصل شود اما Cloudflare قادر به اتصال به وب سرور اصلی نیست. برای اطلاعات بیشتر در خصوص خطا های مربوط به Cloudflare می توانید به مقاله زیر مراجعه نمایید:

معرفی و بررسی انواع خطاهای 500 Cloudflare

• 525: "SSL Handshake Failed"

خطای 525 به این معنی می باشد که همگام سازی SSL میان دامنه ای که از Cloudflare استفاده می کند و وب سرور اصلی ناموفق بوده است. 

نتیجه گیری

کدهای وضعیت HTTP ممکن است در ظاهر گیج کننده یا ترسناک به نظر برسند اما در واقع حاوی اطلاعات مفیدی هستند. با یادگیری برخی از آنها می توانید مشکلات موجود در سایت خود را سریعتر عیب یابی کنید.

در این مقاله بیش از 40 کد وضعیت HTTP از کدهای ساده سطوح 100 و 200 گرفته تا خطاهای پیچیده  سطوح 400 و 500، معرفی شده که ممکن است با آنها مواجه شوید. درک کد ها برای حفظ وب سایت شما و اطمینان از دسترسی کاربران به آن، بسیار مهم است.